ΑΡΜΥΡΑ ΝΥΦΙΚΟΥ

Γυμνή στην άμμο πάτησες το κάλλος τα προικιά σου

δυό βήματα σταμάτησες γαλάζια τα νερά

ένα κοχύλι φάνηκε και κούρνιασε κοντά σου

και συ μία Κυρά

το νυφικό σου κρέμασες σε φοινικιάς κλωνάρι

να το στεγνώσει ο νοτιάς καράβι να το δει

στα σκοτεινά του δειλινού του βράχου το φανάρι

του πειρατή σπαθί

σοκολατένιο το κορμί χουρμά έχει τη γλύκα

ένας σκορπιός που κρύφτηκε στην άμμο απειλή

αντίδοτο του πειρατή εγώ για σένα βρήκα

να φεύγαμε μαζί

και το πανί του καϊκιού σινιάλο νυφικό σου

ο έρωτας θαλασσινός βαρκάδα ‘μεις οι δυό

τα σύννεφα ζηλέψανε δυό στάλες πρόσωπό σου

έτσι για το καλό

και συ αρμύρα νυφικού που μοιάζεις σοροκάδα

αντάρεψες τη θάλασσα και μοιάζει σαν τρελή

πυξίδα σου μπερδεύτηκε και χάρισε λιακάδα

ταξίδι κι όπου βγει.

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ