ΔΥΟ ΣΤΑΛΕΣ ΒΡΟΧΗΣ

Δυό στάλες κύλησαν δροσιάς

στο μάγουλο σαν δάκρυ

νύχτα θαμπή λίγο το φως

το όνειρο γλυκό

άβουλα βήματα τυφλά

διαβάτης υπνοβάτης

παράθυρο κοιτά

δυό γρίλιες μένουν ανοιχτές

σινιάλο που προδίδει

τον έρωτα που κρύβεται

σε κάποια γειτονιά

βροχή εσύ μια συντροφιά

η στάλα σου φοβίζει

μα ξέρει τι ζητά

κλείσε τι γρίλια μάτια μου

τον ίσκιο σου να ζήσει

και στη βροχή που στέκοται

αλήτης του καιρού

δώσε σημάδι να διαβεί

πλατύσκαλο πατήσει

με όνειρο του νου

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ