ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΦΕΥΓΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΤΑ

Άσπρος καπνός μια σφυριξιά

μια σκέψη σαν τις άλλες

το τραίνο φεύγει στις επτά

και γω αλλού κοιτώ

έρωτας τούτος ο τρελός

το δάκρυ μία στάλα

στην άκρη καρτερώ

μουτζούρα μαύρη ο σταθμός

βαλίτσα που βαραίνει

ασήκωτη να καρτερεί

το τραίνο στις επτά

να ταξιδέψει στ’ άγνωστο

αν την ρωτάς δεν θέλει

το ένστικτο θα πει

άσπρος καπνός σαν όνειρο

κι ο νους μου να ζαλίζει

μία νιφάδα καταγής

σημάδι θε να πει

μια πάχνη από ζάχαρη

τη σκέψη μου παγώνει

στ’ αυτιά  ώρα καλή

αέρα χάιδεψε κορμί

και νύχτα μη ξαφνιάζεις

τις αναμνήσεις που κρατώ

τις κάνω φυλαχτό

φεύγω με τραίνο στις επτά

στο άγνωστο πηγαίνω

μορφή της θα κρατώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ