Γεννάς
τον έρωτα κρυφά τις σκέψεις σου τις κρύβεις
στάσου
δυό λόγια να σου πω προδίδεις και το νου
κορμί
μικρή ανάλαφρη όχι γιατί με βρίζεις
και
γω παιδί Θεού
μαντεύω
την αγάπη σου στο βάθος των ματιών σου
κλέβεις
αλήθεια τη χαρά δικαίωμα ζωής
ανήμπορος
πώς να στο πω στ’ αφήνω φυλαχτό σου
μια
χάντρα καλλονής
κλάψε
κρυφά στη μοναξιά γράψε δίχως το χρώμα
φτιάξε
μισή καρδιά στ’ αλήθεια να πονάς
δίχως δροσιά ο κήπος σου έχει ξερό το χώμα
γιατί
δεν μου μιλάς
μια
φύτρα που εφύτρωσε δεν λέει μεγαλώσει
ο
έρωτας εδίστασε φοβήθηκε νεκρός
λαχτάρισε
προτίμησε στο πόνο να πληρώσει
παρά
να’ναι γλυκός
και
η καρδιά που ξενυχτά σαν κείνο το τριζόνι
ολονυχτίς
σου τραγουδά νανούρισμα γλυκό
άκου
και μένα αν μπορείς που κλαίω σαν τον γκιώνη
αφού
σε αγαπώ.
ΜΙΜΗΣ
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου