Αδέσποτο με βάπτισαν αδέσποτο γυρίζω
σε πρασινάδα ξάπλωνα το δόλιο μου κορμί
μα τώρα με κεράσανε μια κάπνα να μυρίζω
και βράδυ και πρωί
τ’ αφεντικό μου κάηκε δυό δάκρυα χαρίζω
αποκαΐδια μείνανε και γω τώρα πενθώ
και τη μαυρίλα τη θαμπή με λίγο φως φωτίζω
δεν έχω πια θυμό
άδειο το πιάτο κάρβουνο κι αυτό τσαλακωμένο
απομεινάρι της φωτιάς στην άκρη κατοικεί
το χέρι που το γέμιζε πιο πέρα κει καμένο
δυο δάκρυα μορφή
και συ που έβαλες φωτιά δεν μ’ αγαπάς το βλέπω
θυσία στη κακία σου εγώ θε να καώ
η άμυνα μου μάθε το αγάπη που σου έχω
χωρίς να στη ζητώ
άσε με τώρα μόνο μου τ’ αφεντικό πενθήσω
καντήλι όπου άναψα μ’ αυτό εγώ θα ζω
και συ σαν λίγος άνθρωπος χωρίς καρδιά τσακίσου
να μη σε ξαναδώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου