ΓΥΡΙΖΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

Γυρίζω το χρόνο ακούω δυό γέλια

εγγόνια στην άκρη δυό πράσινα δάση

ανάσα χορταίνω σε βάρκα μου μπαίνω

Ζωή

τους κόπους μου βλέπω ξαπλώνω δεν τρέχω

παλάτι το σπίτι στο δέντρο σπουργίτι

γελάω μιλάω πιο πέρα δεν πάω

Ζωή

ο νους μου γυρίζει το πεύκο μυρίζει

παράδεισος είναι κεφάλι σου κλίνε

ο ύπνος παιχνίδι καινούργιο σανίδι

Ζωή

Μα ξάφνου τουμπάρει αέρας θα φέρει

μια κάπνα που λέει γιατί μα τι φταίει

μια τόση μανία φωτάκια φορεία

Χαμός

και γω ο χαμένος σχεδόν ο καμένος

να τρέχω με μαύρα μπροστά μου μια σχάρα

ο χάρος γελάει αντάμα με πάει

Χαμός

και τέλος λυγίζω μα που να ελπίζω

ελπίδα θολή μου μικρή μου ζωή μου

μια λέξη ψευδίζω και κει γονατίζω

τον τάφο μου χτίζω

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ