Χέρι φυτεύει τη δροσιά χέρι την καταστρέφει
φλόγες στα ύψη κόκκινες γλιστρούν λυσσομανούν
μόνη φωνάζει μια φωνή στη νύχτα κάπου γνέφει
ψυχές αγκομαχούν
νεκρό παιδί νεκρός παππούς ανήμποροι κι δύο
το σκηνικό που στήθηκε τρομάζει και πονεί
κόκκινα φώτα και φωνές γεμάτο το φορείο
Θεέ μια προσευχή
όνειρα κόποι μιας ζωής αγάπες και λουλούδια
αλλάζει χρώμα η ζωή σχεδόν με μια ριπή
άνεμε συ μα που φυσάς γιατί μια τέτοια φούρια
ζητάς καταστροφή
και συ πευκάκι πράσινο πληρώνεις ομορφιά σου
ψυχοπαθής ο εραστής κερνάει συμφορά
αποκαΐδια μείνανε τα ζηλευτά προικιά σου
μα τώρα είν’ αργά
κι η ζωγραφιά τελείωσε με χρώμα που προδίδει
το πένθος ολοκλήρωσε το θέμα συγκινεί
και ο ζωγράφος δάκρυσε πλερέζα που στολίζει
κοράκι το πουλί
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου