Θνητά γραπτά στα σύννεφα
δυό χέρια σηκωμένα
στον ουρανό απόκρυφα
τις σκέψεις να κρατούν
αυτά όπου εφύτρωσαν
παράνομα κρυμμένα
χωρίς να θέλουν άνθισαν
μοσχόβολα γελούν
μια φυλακή αιώνια
περήφανο καμάρι
χλωμή μορφή δεν φαίνεσαι
γιατί ταλαιπωρείς
ζωής πορεία χάραξες
αληθινό μαράζι
και συ λάμψη αυγής
πουλί που φεύγει δεν γυρνά
νεράιδα σαν αέρας
αρπάζει σκέψεις δεν μιλά
σαν χάνεται στο φως
μα ποιος πιστεύει τους χρησμούς
της τύχης τα γραμμένα
και γω ο νοσταλγός
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου