Αέρας συ ηλιόφεγγο
σαν όνειρο ημέρας
μια σκέψη όπου έμεινε
μαγνήτης που κολλά
παράσταση σε θέατρο
στο νου μια καλημέρα
καρδιά που σιωπά
άτομο ένα το κοινό
κι αυτό προσηλωμένο
διάλογος αόρατος
τα φώτα είν’ σβηστά
μη του μιλάτε φίλοι μου
δεν είναι ξεχασμένο
αφού αυτό μιλά
σβήσε το φως του καντηλιού
για λίγο το σκοτάδι
το χάδι του σαν όνειρο
αέρας που φυσά
χαμόγελο αθάνατο
μια συντροφιά μαράζι
δυό μάτια είν’ κλειστά
και τώρα τούτο το πουλί
ψηλά να σου πετάει
στα σύννεφα του μια φωλιά
κενό που δεν κρατά
η πλεύση ταλαντεύεται
ισορροπία πάει
δυό χάδια στα μαλλιά
και το ταξίδι το οδηγεί
ο μαύρος καβαλάρης
με το’ να χέρι να κρατά
καρδιά όπου γελά
το άλλο χέρι χαιρετά
κοινό όπου κοιτάζει
δυό μάτια πουν κλειστά
Μ.Χ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου