Τρελή που θέλεις να μου πεις δυό λόγια που διστάζεις
τα άνθη σου χρωμάτισες σε άκρη μοναχή
τον έρωτα που άνθισε μες στους αγρούς φωνάζεις
φωνή σου ακουστεί
του κάμπου κόρη ντύθηκες νεράιδα σε λιβάδι
τρέχεις μονάχη σαν τρελή τα χρώματα σκορπάς
λάμπεις σε φως που τύφλωσε σαν σπάνιο πετράδι
τον θαυμαστή πονάς
δένδρο εσύ μα βιαστικό τα άνθη σου προβάλλεις
μεθά το χρώμα στους αγρούς σινιάλο μιας καρδιάς
ένας χρησμός περίεργος εικόνα μίας ζάλης
και όμως συ μεθάς
στέκω αλάργα και κοιτώ φοβάμαι πλησιάσω
τα άνθη σου μυγιάγγιχτα τα χάδια δεν μετράνε
καμάρι συ καρδιάς κρυφής σε κάμπο περπατάς
τα φτερωτά σου έντομα στα άνθη σου βογγάνε
αν θέλεις μ’ αγαπάς
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου