Λίμνη εσύ μια καλλονή που τρέχει ο λογισμός σου
ο έρωτας της πόλης σου σε κάνει να πονάς
μαΐστρος σαν εφύσηξε γλυκό το πρόσωπό σου
και συ αλλού κοιτάς
κάμε τη σκέψη βάλσαμο το νόημα ταξίδι
λόγια ζωγράφων ποιητών ψαράδων μια ζωή
και το κορμί σου τ’ αρμυρό να μοιάζει με παιχνίδι
ποτέ να μη χαθεί
σκέψη δικιά σου δεν μιλεί ελεύθερα εκφράζει
κι ο τυχερός όπου κοιτά το νόημα κρυφά
βλέπει ορίζοντα γιαλό στο βάθος να χαράζει
αυτό που αγαπά
κρατάς τα μάτια σου κλειστά κι ο νους πάντα βρέχει
εικόνες άλλης εποχής που μείνανε βαθιά
κι ο θεατής να μη μπορεί να δει αυτό που τρέχει
και κει να σταματά
σκέψη πλασμένη με πηλό με φύκια με κοχύλια
δίνεις μορφή στην έκφραση την κάνεις καλλονή
βάφεις μ ‘αρμύρα μάγουλο και με πορφύρα χείλια
μ’ αλάτι το κορμί
και γω δειλός σαν εραστής που στέκει δίχως λέξη
να προσπαθώ να εκφραστώ με λέξεις του νερού
και να σου πω το σ' αγαπώ για τούτη δω την έλξη
τ’ απέραντου γιαλού
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου