Η ΚΑΝΤΑΔΑ ΜΟΥ

             

Δυο νότες μια φωνή το σούρουπο ξαφνιάζει

μια γρίλια σαν να φώτισε σκιά της μαρτυρά

μια μουσική μία καρδιά στην άνοιξη φωνάζει

για έλα πιο κοντά

σοκάκι μου πλακόστρωτο ο ήχος σου προδίδει

τη μοναξιά τη στόλισε καντάδας η φωνή

κι μουσική μες στη ψυχή για μένανε  στολίδι

στη σκέψη μια μορφή

άνοιξη συ το δείγμα σου απόψε το προσμένω

μια συντροφιά στο τέρτσο μου ο ήχος σου γλυκός

κι αν δεν τελειώσει ο σκοπός εγώ εδώ θα μένω

στην άκρη μοναχός

στην αρμονία του σκοπού η γειτονιά σωπαίνει

χαϊδεύει σκέψη μα και νου ταξίδι μακρινό

κρατά μια στάση ντροπαλή στο ξέφωτο δεν βγαίνει  

παράθυρο κλειστό

καντάδα κάνω μια φορά στην άνοιξη το χρόνο

να την ξεχάσω δεν μπορώ αφού την αγαπώ

τη χαιρετώ περίεργα με μουσική στον τόνο

έτσι πως τραγουδώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ