Ρομάντζα μου σε μπάταρε το άσπλαχνο το χέρι
η θέα τραυματίστηκε πληγώθηκε βαθιά
κατόρθωμα ενόμισε χωρίς αυτός να ξέρει
πως ήταν συμφορά
τυφλέ διαβάτη που κοιτάς δεν βλέπεις τη μαγεία
να καταστρέψεις θέλησες παγκάκι μοναχό
και στο μικρό σου το εγώ το θεωρείς ανδρεία
φτωχό μου συ μυαλό
το δειλινό εθόλωσε η λίμνη σαν να κλαίει
κομμάτι σάρκας πόνεσε στραβή η πινελιά
η αρμονία μπέρδεψε ανάσκελα να πλέει
γαϊτα στην ξηρά
παγκάκι συ ανήμπορο το στέκι της αγάπης
κρατάς δυο λόγια μες στο νου πολλά έχεις να πεις
σου χάλασε τον έρωτα ο βάνδαλος διαβάτης
κακία δεν κρατείς
ρομάντζα μου σε πλήγωσε το αίμα σου αρμύρα
ελάθεψε σαν διάλεξε τυφλή διαδρομή
καλύτερα να έπεφτε στο βούρκο σου η χείρα
ποτέ να μη σε δει
παγκάκι μου ο βάνδαλος δεν είναι από τη πόλη
περαστικός το έκαμε δεν διάβασε ποτέ
τα ιερά της πόλης σου καημένο Μεσολόγγι
ανδρείας συ ναέ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου