Χλωμή ημέρα σκέπασε το χιόνι φορεσιά του
άσπρο το φόρεμα φορά σε λίγο η γιορτή
του καλλιτέχνη η μπογιά η άσπρη πινελιά του
το έργο στο χαρτί
μια ησυχία φαίνεται πουλί που δεν πετάει
λιακάδα του τυλίχτηκε με άσπρο του πανί
νιφάδα άσπρη σαν αυγή η σύνθεση μιλάει
στο νου μια μουσική
ζωγράφε με ταξίδεψες σε περασμένα χρόνια
θυμάμαι όπου έφτιαχνα χιονάνθρωπους εγώ
και γέμιζα την αγκαλιά με χιονισμένα βόλια
τους φίλους να χτυπώ
αφράτο χιόνι στόλισες τα σπίτια και τα δένδρα
κι ο καλλιτέχνης έτρεξε ν’ ασπρίσει τη σκηνή
από καιρό την έστηνε ετούτη την ενέδρα
μη χάσει τη στιγμή
κι ένας παππούς και μια γιαγιά παρέα με το χιόνι
το κρύο που τους έκαμε να θέλουν αγκαλιά
το γερασμένο τους κορμί με το χιονιά κρυώνει
σκληρά τα γηρατειά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου