Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Τώρα το φως στάσου εκεί μετρώ το ριζικό μου

άγνωστη στράτα θα διαβώ ο δρόμος μου μακρύς

διαβάζω τώρα μοναχός μπροστά το όνειρό μου

λαχτάρα μιας ψυχής

στήνω στημόνι αργαλειού υφάδι που δεν σπάει

μορφή εικόνα άγνωστη που όμως δεν μιλά

η ομορφιά του άγνωστου που τάχα να με πάει

ετούτη η χρονιά

σχέδια κάνω στο μυαλό χαμόγελα υποσχέσεις

μία ζωή φανταστική ελπίδα μου ζεστή

διαδρομή καράβι μου αλήθεια που θα δέσεις  

και συ μία μορφή

θέλω ταιριάσω συντροφιά στη στράτα με το χέρι

περπάτημα μέσα στο φως αγγίγματα ψυχής

και δώρα τα χαρίσματα απ’ της καρδιάς πανέρι

ελπίδες μιας ευχής

η πρώτη μέρα φάνηκε μπουμπούκι που ανοίγει

τα χρώματα είναι κρυφά σε λίγο θα φανούν

και ο χρησμός θα διαβαστεί το άγνωστο με πνίγει

τι τάχα θα συμβούν

ψάχνω σημάδια για να δω σε λάμψεις στιγμιαίες

μα η ζωή πορεύεται με ίδια συνταγή

κυλά στις ίδιες τις γραμμές με λάβαρα σημαίες

στο τέλος θα τα πει

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ