Σήκωσα χέρι χαιρετώ μια σάρκα στο φεγγάρι
ένα ταξίδι τέλειωσε σελίδα της ζωής
μπροστά μου δύο πέταλα της τύχης μου ζευγάρι
μα τίποτα μη πεις
δεν θα διαβάσω τα γραπτά τα κάνω περασμένα
θε να τα θάψω μες στη γη με μια επιγραφή
εδώ για μένα στέκουνε όλα τα πεπραγμένα
χωρίς επιστροφή
μια χαρακιά σ’ένα κορμό σημάδι που δεν σβήνει
μετρώ τα χρόνια όπου ζω κρατώ το μυστικό
μία ζωή – υπομονή χαρές και πίκρες πίνει
δεν ξέρω να πω
το μαγικό μου πέταλο συχνά αλλάζει χρώμα
πότε χαρά πότε θυμό αλλάζει τακτική
φιγούρα με δυο πρόσωπα στο ίδιο πάντα σώμα
διπρόσωπη μορφή
και κει που δύει ένα φως εκεί μου ανατέλλει
η πίκρα γίνεται χαρά ελπίδα μου βουβή
του νέου χρόνου η ματιά σημάδι αναγγέλλει
αχτίδα του χρυσή
και συ χρυσό μου πέταλο μα που να σε κρεμάσω
του χρόνου τα καλούδια σου το γούρι μου εσύ
θα σε κοιτώ – ελπίδα μου το τέλος σου θαυμάσω
σε τούτη τη ζωή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου