Σε άκρη δρόμου πέταξε χαρτί τσαλακωμένο
αδιάβαστο σαν πίστεψε πως τάχα την ξεχνώ
αέρας με ψιλόβροχο το σύννεφο βαμμένο
μουντό και γω κοιτώ
χέρι ασάλευτο εσύ σε τσέπη πληγωμένο
μια σάρκα που εσκότωσες καθόλου δεν πονάς
χαρτί αθώο τόσο δα στο δρόμο πεταμένο
και συ σχεδόν γελάς
λόγια γραμμένα στο χαρτί δυo έννοιες φευγάτες
να μη μπορούν να δώσουνε εξήγηση καμιά
χαθήκανε αδιάβαστες σαν τους καλούς διαβάτες
με πρόσωπα μουγκά
δύο σταγόνες η βροχή μία δροσιά που λέει
ρυάκι το παρέσυρε σαν φύσηξε νοτιάς
λιμνούλα σχηματίστηκε και το χαρτάκι πλέει
και συ δεν απαντάς
χαρτάκι που ζαρώθηκε μια πίκρα σημαδεύει
ουσία που δεν μέτρησε γιατί να μη πονάς
μικρό το θέμα θα μου πεις στο δρόμο τι γυρεύει
μα συ γιατί κοιτάς
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου