Δένδρο σκληρό που μπάταρε βελανιδιά που ρέει
χρόνια πολλά στο ξύλο της οι ρόζοι στη σειρά
ένα μικρό στο πλάι της αθέλητα να κλαίει
σαν θέλει αγκαλιά
Κορμός γερτός ανήμπορος το βάρος δεν αντέχει
ο χρόνος όπου πέρασε μια στάμπα στη ζωή
στην ίδια θέση καρτερεί ακόμα κι όταν βρέχει
αγόγγυστα πονεί
Μικρό δεντρί στο πλάι του δυο λόγια παραμύθι
νέος καρπός εφύτρωσε ελπίδα του τρανή
μια σιγουριά ο ίσκιος του αόρατο το δίχτυ
του γέρου η πνοή
Το χιόνι άσπρισε μαλλιά τα μπράτσα του πλοκάμια
το σκέπαστρο έχει ζωή μια ζεστασιά τρανή
τα χνώτα του θολώσανε της κάμαρας τα τζάμια
η αγκαλιά ζεστή
Σκέψη του γέρου βύθισε το παρελθόν χορτάτο
το σήμερα σαν μέτρησε καημοί χωρίς μιλιά
άσπρο γυμνό χεράκι του - του εγγονού αφράτο
μια όμορφη θωριά
Αλήθεια ψέμα δεν μετρά η φαντασία τρέχει
σαν μπάταρε στο πλάι του ο ύπνος του γλυκός
μια μουσική στο φύλλωμα ο ήχος όταν βρέχει
παππούς κι αυτός μικρός
Καλότυχο και το μικρό σαν του κρατά το χέρι
το παρελθόν το σήμερα ζευγάρωσε θαρρώ
σαν έφεξε εφάνηκε ένα μικρό αστέρι
ψηλά στον ουρανό
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου