ΤΡΕΧΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ

Τρέχει ο νους μου στα παλιά

σελίδες ξεχασμένες

μικρά παιδιά τα βλέμματα

αθώες οι καρδιές

ημέρες κείνες πέρασαν

σημάδια που δεν σβήνουν

μια γειτονιά που πέθανε

και όμως μου μιλά

ζαχαρωτά κεράσματα

καρδιές που ξεγελάνε

δυο δώρα τώρα η ζωή

και 'γω ένα παιδί

αθώα βλέμματα παιδιά

ο νους τους καραμέλα

γλυκό το κέρασμα γιαγιάς

ο χρόνος πως περνά

χρυσό το όνειρο θα πω

το τώρα ξεγελάω

μικρό παιδί σαν έγινα

το χρόνο σταματώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ