Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ

                     

Μία μορφή ολόγυμνη μια πέτρα θε να πλάσω

για να της δώσω μια ζωή μαζί της να μιλώ

να κατορθώσω με το νου στ’αδύνατο να φθάσω

τη πέτρα ν’αγαπώ

άγαλμα συ ζωντάνεψε για χάρη μου λιγάκι

για να ποζάρεις το κορμί στο γλύπτη να χαρείς

να βυθιστώ στο πέλαγος φουρτούνα κυματάκι

στη λίμνη σου ευθύς  

η ερημιά της θάλασσας μια έμπνευση μεγάλη

κάθε φορά ο οίστρος μου πλημμύρα στη ψυχή

το θέαμα αβύθιστο στο νου μου μια ζάλη

και συ μία γυνή

αρχαίο χτένισμα γλυπτό παρθένα η μορφή της

παιδούλα τούτη του νερού ο κύκνος καρτερεί

μα διώχνει το προσκάλεσμα σκληρή απόφασή της

η στάση της ψυχρή

πέτρα μουγκή ολόλευκη κρατάς την αποχή σου

φοβάσαι το χαμόγελο μη τάχα προδοθείς

και γω κουρσάρος θα γινώ να κλέψω τη ψυχή σου

και συ παραδοθείς

διαβάζεις ποίηση πεζά ρομάντζες στα βιβλία

πέτρα σκληρή δεν δάκρυσες αμίλητη κοιτάς

δεν συλλαμβάνεσαι ποτέ μετρά η ασυλία

γι ‘αυτό και συ γελάς

θα προσπαθήσω με ραβδί τα μάγια να σου κάνω

να διατάξω το κορμί νε γίνει ζωντανό

για να σε κλέψω με σκαρί γοργόνα συ επάνω

και γω να μη πονώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ