Η ΜΟΡΦΗ

              

Αρχαίο το κάλλος χιλιάδες τα χρόνια

αγάπη ταράζει αχτίδα καμιά

φροντίδα μια σκέψη

ελπίδα φυτρώνει

ταξίδι με βάρκα

σπασμένα κουπιά ,

αρμύρα η σάρκα σ’αυτό τ’ακρογιάλι

πουλί που πετάει ποζάρει στο φως

βρυσούλα στη άκρη  σταγόνες σαν  δάκρυ

δροσιά που μεθάει,

αυτός ο χρησμός .

κερί σ’ εκκλησία σε λίγο θ’ανάψει

ελπίδα προσμένει αγάπη ζητά

θαυμάστε τα άνθη λιβάδια στρωμένα

ο κάμπος με χρώμα μια θέα μπροστά ,

η γύμνια της κόρης κορμί που χορεύει

στο πρώτο της βήμα

χαρίζει φιλιά .

ρουφάνε τα χείλη σημάδια αφήνουν

μια στάμπα με αίμα

αγάπη σκορπά ,

μια ρόδα μονάχη σε στράτα κυλάει

σημάδια στο χώμα βαθιά η τομή

βουνό χιονισμένο κουρτίνα ασπρίζει

λευκό το λουλούδι

στο πέτο κρεμά .

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ