Αφήνω τη σκέψη να τρέξει μονάχη
σε χρόνια φευγάτα σε κάποια μαντάτα
του έρωτα λόγια οι πρώτοι σφυγμοί
αφήνω τη σκέψη ν’ ανοίξει το γράμμα
καρδιάς χτυποκάρδια τα χρόνια παιδί
βιβλίο κρυμμένο γεμάτο εικόνες
του νου μου αιώνες ζεστές εποχές
αφήνω τη σκέψη να κλάψει για λίγο
ζωντανοί πεθαμένοι απόντες ή να τοι
μια σκέψη πληγή
η σκέψη σκαπάνη ξεθάβει αρχαία
κακά και ωραία σχεδόν ότι βρει
και γω που διαλέγω στο τέλος μπερδεύω
εκείνο ή τ’ άλλο μικρό ή μεγάλο
στ’ αλήθεια πονεί
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου