ΤΟΥΡΛΙΔΑ

Μια δρασκελιά η σκέψη μου δυό λόγια στο χαρτί μου

κάθε φορά που σκέφτομαι το πρόσωπο μεθά

βαθιά στο νου μου έρχεσαι σαν νότα στη ζωή μου

και συ μια δρασκελιά

τραγούδι είσαι του γιαλού στην άκρη ξεχασμένη 

στέκεις εκεί στη μοναξιά γοργόνα ξαπλωτή

ένα κορμί της θάλασσας μορφή αλατισμένη

βουνό η Αλυκή

Τουρλίδα κόρη του γιαλού η ομορφιά σου πνεύμα

της φαντασίας όνειρο με στίχο τραγουδάς

πάντα κερνάς μέσα στο νου ένα δικό σου γεύμα

στο νου πάντα χωράς    

γυναίκα συ του λιμανιού της αμμουδιάς ξαπλώστρα

ξομολογήματα στιγμής ανάσα  του καημού 

της σκέψης το φτερούγισμα το κάνεις συ σαν μόστρα

ανταύγεια του γιαλού  

Τουρλίδα χώρος ξέχωρος ο έρωτας γεννιέται

ο ποιητής εμπνέονται και συ τον βοηθάς

και στο κορμί σου τ’ αρμυρό η σκέψη του πλανιέται

αφού ναι τον μεθάς

κλείνω τα μάτια κι έρχομαι με λογισμό κοντά σου

πίνω το μπάτη του γιαλού πίνω και το μαΐστρο

κάνω τα χέρια αγκαλιά και σφίγγω το κορμί

κι ο νους μου που τρελαίνεται συνθέτει έναν στίχο

πονά μα δεν μιλεί

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ