χαρτί πολύχρωμο εσύ του ουρανού στολίδι
πετάς ελεύθερο ψηλά το βλέμμα σου σοφό
χωρίς μιλιά το πνεύμα σου τη σκέψη σου ραντίζει
το σπάγκο σου κρατώ
έχεις ουρά πελώρια το θρόισμα αέρας
μια λεβεντιά του ουρανού κατέχεις τη πρωτιά
στέκεις ψηλά πολύ ψηλά και είσαι και ο ένας
δική μου λεβεντιά
κάθε στιγμή και πιο ψηλά τα σύννεφα αγγίζεις
σκεπάζεις ήλιο φωτεινό και γίνεσαι γερός
κοντράρεις άνεμο εσύ κι ο θόρυβος σφυρίζει
αλλάζει ο καιρός
χωρίς τσαλίμια σταθερός αγέρωχος μου στέκεις
μια λεβεντιά του ουρανού του Μάρτη η αρχή
το σκηνικό του εθίμου με ομορφιά μου πλέκεις
πολύχρωμο πουλί
ζηλεύω γω τη θέση σου δεν είσαι κοινωνία
βλέπεις τον κόσμο τα κοινά με βλέμμα συ σοφό
αν θέλεις τώρα δώσε μου τη τόση ηρεμία
και γω θα στο χρωστώ
δεν την χαρίζω την πουλώ μια μέρα περιμένω
να με ζηλέψει ο ντουνιάς και μένα το φτωχό
σε λίγο ο σπάγκος γίνεται κουβάρι διπλωμένο
και γω αναπολώ
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου