Τέρμα τώρα η μουρμούρα
στη φωνή μιά πατσαβούρα
επιτέλους ο ιός
να που κάνει και καλό
η γυναίκα μου πια μούγκα
ένα φόρεμα σαν μπούρκα
έχει κλείσει και τα μάτια
περπατά εις την ταράτσα
μου μιλά χωρίς φωνή
το βιολί δίχως χορδή
ησυχία σαν ναός
επιτέλους μοναχός
ρε ιέ λίγο ακόμα
κράτα φίλε στη ζωή
μήπως κάνει κάποια στάση
άλλως φίλε θα με σκάσει
δεν αντέχω σου το λέω
τα αυτιά μου συμφορά μου
βουητό απ’ το πρωί
το κεφάλι μηχανή
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου