Τελειώνει ο στίχος όρθιος τοίχος
για πάντα θα μένει όχι θαμμένη
φωνή της γραμμένη σε σκέψη
σε νου
ο στίχος μιλάει κι ο χρόνος κυλάει
σκοτάδι που φέγγει πρωί μεσημέρι
η έννοια κείνη στο νου σου μια δίνη
μια ζάλη σαν σάλι σκεπάζει εσένα
κι ο στίχος αρένα με γέλιο με κλάμα
το τέλος σκληρό
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου