ΣΥΝΝΕΦΟ ΓΚΡΙΖΟ

 Σύννεφο γκρίζο  σταγόνες στα φύκια 

 γαλήνη η μέρα διαβάτης κανένας 

εγώ όμως ένας   στο δρόμο μονάχος

με σκέψη κοιτώ

η θάλασσα κύμα κι σκέψη μου χύμα

εικόνες φευγάτες μπροστά μου δυό βάρκες

ανώνυμες στέκουν κορμιά τους να βρέχουν

άλλοι καιροί

ο νους ζωντανεύει σαν κάτι γυρεύει 

να δώσει ζωντάνια σε γνώριμες σκέψεις

μνημόσυνο τούτο σε κάτι που φεύγει

χωρίς να ρωτά 

σύννεφο γκρίζο και γω να ποτίζω το νου μου

που λέει βάρκα που πλέει μπροστά μου

στη λίμνη κείνη η μνήμη που λέει ας την να πλέει

σε κόσμο φευγάτο ήρεμο πιάτο χωρίς τη μορφή

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ