ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ

  

Καρφωμένη η σκέψη στη μορφή σου καλέ μου

ξαναζώ τα φευγάτα τα δικά μας τα χρόνια

με χαρές και με πόνους με λιακάδες με χιόνια

η καρδιά μου χτυπά

τα γλυκά σου τα μάτια δεν ξεχνώ αδερφέ μου

τους μιλάω και παίζω σε φουρτούνες ψαρεύω

στα γνωστά σου λημέρια κάπου κει μεσημέρια

να δολώνω τ’ αγκίστρι για να πιάσω το ψάρι

με μια σκέψη λυχνάρι που φωτίζει εσένα

μες στο νου περασμένα 

κάποια χρόνια σεντόνια που σκεπάζουν εικόνες 

ξεχασμένες και μόνες στο βιβλίο του νου

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ