ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ

Σκέψη ξυπνά το σήμερα πλημμύρα μες στο νου μου

λάμψη ψαριού το λέπι του με πάει στα παλιά

ρηχό νερό το βάθος της μια λίμνη Μεσολόγγι

γλυκιά μου ερημιά

μαΐστρος στέλνει μια δροσιά μια θάλασσα θλιμμένη

χωρίς φουρτούνα μια μορφή ακράτητος καημός

ένα παιδί η σκέψη μου μέσα στο νου θα μένει

λιακάδας κεραυνός

φεγγάρι στον ορίζοντα μια δάδα μες στη νύχτα

φωτίζει χώρο του βραδιού και γω λιγοθυμώ

το ξαφνικά ακούγεται τα βάσανά σου πνίχτα

σε τούτο το νερό

στο περιγιάλι το μικρό στο φύκι στο κοχύλι

σημάδια που δεν σβήστηκαν κρατάνε τον ρυθμό

ένα τραγούδι έγραψα με δάκρυα μαντήλι

δυό νότες στο γιαλό

έρωτας τούτος αρμυρός ο εραστής αλάτι

κάπου στην άκρη στέκεται σχεδόν μονολογεί

με σιγουριά να σκέφτεται πως κάποιο του κομμάτι

εδώ θα κατοικεί

ο δρόμος αμμοχάλικο σαν φίδι ξεραμένο

να οδηγεί τις σκέψεις μου στο έτσι ξαφνικά

ίσως αυτό το ξάφνιασμα να είναι πεπρωμένο

στη θάλασσα μπροστά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ