ΓΑΛΑΖΙΑ ΛΙΜΝΗ

Γαλάζια συ απέραντη το κύμα σου ξαπλώνει

ένα πουλί στην άμμο σου φωλιάζει μοναχό

μία σιγή τριγύρω σου άσπρο αλάτι λιώνει

το βάθος σου ρηχό

ορίζοντας το βλέμμα σου γαλήνη να το ζώνει

ένα σεντόνι έστρωσες γαλάζιος θαυμασμός

βουνό αλάτι αλυκής στην άκρη να φυτρώνει 

αγιάτρευτος καημός 

γαλάζια λίμνη άφωνη η σκέψη σου φωνή σου

οι νότες σου οι άπαιχτες ηχούν κάθε φορά

σαν έρχομαι μονάχος μου στη γελαστή μορφή σου 

τη βλέπω σαν Κυρά

γελάς σαν κόρη του γιαλού σαν σε φυσά μαΐστρος

γκριμάτσα είν’ το κύμα σου χορός με μουσική

κι ο στίχος μου που γράφεται παρθένος είν’ ο οίστρος    

αστείρευτη πηγή

το παρελθόν σου ήρωας πόσα πολλά μου κρύβεις

οι πληρωμές σου άφωνες και όμως μου μιλάς

εκδίκηση δεν μου ζητάς χέρια μονάχα νίβεις

το βλέπω μ’ αγαπάς  

γαλάζια λίμνη λούζεσαι σ’ απέραντο μεθύσι

τα κάλλη σου σαν βότανα μπεκρήδες να μεθούν

κι θαυμαστές σου ρήτορες σ’ανατολή και δύση 

για σένανε μιλούν

ΜΙΜΗΣΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ