ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Και συ που πας κάθε πρωί

ζέστη λιακάδα με βροχή

ξάπλα στην άμμο σαν πανί

κατάρτι ξύλινο κρατείς

καρδιά μου

δίχως το κύμα μου μιλείς

μέσα στη σκέψη μου χωρείς

άσπρο αλάτι καταγής

λάμψη θολή της αστραπής

καρδιά μου

βάρκα γλιστρά μες στο κορμί

άσπρο πανί στη κουπαστή

κορνίζα όμορφη εσύ 

καρδιά μου

πελάδα κάπου μοναχή

μετρά δική σου αντοχή

και γω μικρός σου θαυμαστής

καρδιά μου

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓOΠΟΥΛΟΣ