ΜΗΤΕΡΑ

Γυρίζω μεγάλη ψηλά το κεφάλι

κορίτσι δικό σου σπλάχνο σαρκός σου

αγώνας να ζήσω το βλέπεις κρατήσω

πονώ

παιδί το δικό σου γαλάζιος καρπός σου

σου μοιάζω φωνάζω στις δύσκολες ώρες

ίσως και μπόρες ομπρέλα πνοή σου

μα πάντα ζωή σου κρατώ την ασπίδα

ελπίδα που είδα αόρατο χέρι πρωί μεσημέρι

κοντά μου σκιά σου αυτά τα προικιά σου

μεγάλη πια τώρα τούτη την ώρα παλεύω

τους στόχους όχι με βρόγχους μ’ αγάπη δική σου

ζεστή η πνοή σου

ζεστά τα φιλιά σου

κρατώ αγκαλιά σου τη μέρα να ζω !

τα χάδια συνήθεια γλυκά παραμύθια

μεγάλη μα τώρα παίρνω μια φόρα

παλεύω νικάω μα πάντα κοιτάω

εικόνα σου κείνη ελπίδα δεν σβήνει

σου μοιάζω φωνάζω με βλέπεις ΜΗΤΕΡΑ!

πλεχτό χρυσοχέρα σκεπάζει και στάζει

το μύρο εκείνο το πρόσωπο πλύνω

με δάκρυ που λέει πως πάντα θα πλέω

χωρίς να βυθίζω τη σάρκα στον πόνο

φιλιά κι αγκαλιά σου μενταγιόν η ματιά σου

αθάνατη χάντρα το μάτι δεν πιάνει

και γω στο σεργιάνι να ψάχνω να ζήσω

εικόνα φιλήσω δική σου Μανούλα

γλυκιά παρεούλα φιλιά σου κρατώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ