ΘΥΜΑΜΑΙ

Θυμάμαι τις μέρες μικρή μου παιδούλα

το βλέμμα σου κείνο δροσιά πρωινού

σκηνή που παιδεύει κι ο νους μου να κλέβει

το φως

και συ να ποζάρεις ανέμελα νιάτα

ζωής τα παιχνίδια μα πάντα τα ίδια

φιγούρες στη σκέψη καιρός είχε βρέξει

χαρά

θυμάμαι το βήμα τα πόδια σου κρίνα

σανδάλια αρχαία δυό πόδια ωραία

ο κύκνος καμάρι το μέλι θυμάρι

κρατώ

τις μνήμες εκείνες χυτές σου οι κνήμες

στάσου για λίγο ακόμα θαυμάσω

αρχαίο μου κάλλος νησιώτικος μπάλος

το σώμα χορός

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ