Σκοτάδι φεγγάρι μισό τρεμοπαίζει
η νύχτα να βρέχει και συ να μην έχεις
τη σκέψη εκείνη βρεγμένο μαντήλι
τα μάτια κλειστά
το ξέρω ο νους σου σε πνίγει ποτίζει
ποτάμι οι στάλες τα φύλλα ραντίζουν
τα λόγια εκείνα σαν άσπρα σου κρίνα
τα μάτια κλειστά
ρολόι πλατείας κρατά συντροφιά σου
ξαφνιάζει τον ύπνο χτυπά κάθε τόσο
και συ περιμένεις το βράδυ να φύγει
με μάτι’ ανοιχτά
εικόνα δική μου μορφή σου ζωή μου
κι αυτήν δεν κοιμάται δίπλα πλανάται
σαν φύλακας νύχτας φιλιά σου ναι πνίχτα
τα μάτια κλειστά
μπονόρα κοιμάσαι ξεχνάς δεν θυμάσαι
η νύχτα σαν μέρα κερνάει εικόνες
που κάνουν τον ύπνο χωριού πανηγύρι
κορμί κουρασμένο θέλει να γείρει
κάπου μονάχο έστω σε βράχο
αρκεί να ξεχάσει έστω κι αν χάσει
για μια του φορά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου