ΚΡΥΒΩ ΤΗ ΣΚΕΨΗ

Κρύβω τη σκέψη μονάχος βαδίζω

τα χέρια σηκώνω να πιάσω το νου

ψυχή μου χαρίζω  και όμως φοβίζω

αγάπη καημού

μονάχος στο χάος πλανήτης γυρνάω

κουκκίδα ποιος βλέπει αστράφτω σαν λέπι

και όμως η σκέψη πάντα θα κλέψει

του στίχου τη λέξη που λέει αγάπη

αυτός είμαι εγώ

ο πλούτος η σκέψη ο στίχος μια γεύση

στο τέλος αφήνει μπεκρής που τα πίνει

ξεχνάει τον πόνο το κέρδος του μόνο

σαν γέρνει το σώμα κι ο νους του σε κόμμα

ξανά θα τα πιεί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ