Μια γνωριμία έρωτας τυχαία η φιλία
πανάκριβη η συντροφιά γαλήνη ομορφιά
να την κοιτώ αμίλητος και η μορφή μαγεία
τριγύρω μοναξιά
έχω χαθεί στο όνειρο στην τόση πλατωσιά της
ρηχό το κύμα αρμυρό κι ο μπάτης δροσερός
παιδί μικρό παιχνίδι του πιλάλα στα ρηχά της
το κύμα της αφρός
μικρός πολύ τη γνώρισα μικρός στην αγκαλιά της
με χάιδεψε τη φίλησα της θύμωσα πολύ
μου γέλασε σαν ήξερε πως ζήταγα φιλιά της
και βράδυ και πρωί
μεγάλωσα εγέρασα εικόνες ξεφυλλίζω
σκέψεις του πριν αναπολώ διαβάζω τα γραπτά
μπερδεύω χθες με σήμερα το νου μου τον ζαλίζω
εξήγηση καμιά
λίμνη κυρά σου έταξα με όρκο πουν κρυμμένος
στα φύκια σου σαν φυλαχτό κανείς να μην τον βρει
να’ ρθω ξανά ναι στα κρυφά κι ας είμαι γερασμένος
κοντά σου μια αυγή
να ξαναζήσω την αρχή το τέλος σε μια μέρα
να παίξω με τη σκέψη μου να τρέξω με το νου
και να πατήσω την υγρή την αρμυρή σου ξέρα
εικόνες του καημού
ω! λίμνη συ σαν ξόβεργα μου κόλλησες στη σάρκα
με μπλόκαρες δεν μ’ άφησες να πάω μακριά
ψαρά εσύ με βάπτισες και μου’ δωσες μια βάρκα
να ζω εδώ κοντά
για να με βλέπεις να γελώ την ώρα που ψαρεύω
να τραγουδώ τραγούδια σου τον έρωτα υμνώ
είμ’ εραστής τ’ ορκίζομαι εσέ μόνο λατρεύω
αλάργα σου πονώ
γράφω στην άμμο την πλατιά κρυφά το όνομά σου
να το χαϊδεύει κύμα σου σαν μπάτης που φυσά
αγάπη μου τα κάλλη σου είν’ όλα τα προικιά σου
αθάνατη Θεά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου