Βροχή σταγόνες σιωπή
λακκάκια από λάσπη
ρυάκι γάργαρο νερό
κυλά σε μια σχισμή
πράσινα μάτια έκφραση
και γω μετρώ κομμάτια
ετούτη τη στιγμή
ψυχή φτωχή ο έρωτας
τη νύχτα ταξιδεύει
πετά ψηλά στα σύννεφα
και χάνεται στο φως
αχνάρι στάμπας μες στο νου
το πράσινο φεγγάρι
αγάπης ναυαγός
πράσινα μάτια ξόβεργες
τα θύματά σου κλαίνε
να μη σε δουν από κοντά
μακάρι ναι ποτέ
θύματα τούτα μια φορά
τις σάρκες τους να καίνε
το χρώμα συμφορά
κλείστε τα μάτια φίλοι μου
τυφλοί να γεννηθείτε
μια σφίγγα ολοζώντανη
μορφή εξωτική
μη το σκεφτείτε από κοντά
τα μάτια της χαρείτε
θα χάσετε το φως
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου