ΦΛΟΓΑ ΜΙΚΡΗ

Σκοτάδι λύχνος παρακεί

στο χέρι κίτρινο χαρτί

διαβάζω

μια σιωπή μπάσα φωνή

ο νους μου ξάπλα καταγής

διστάζει

λέξεις μετρώ τι να σκεφτώ

πρέπει στ’ αλήθεια κρατηθώ

κανόνας

γράμμα παλιό απ’ το στρατό

λυχνάρι φέξε μη πνιγώ

στις αναμνήσεις

παιδί μικρό πάντα εγώ

το χρόνο τούτο δεν μετρώ

αρνούμαι να γεράσω

μα το λυχνάρι που κοιτά

τρέμει η φλόγα που φεγγά

κάτι συμβαίνει

μου κλείνει λίγο τη ματιά

έχει διαίσθηση πλατιά

και σβήνει

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ