ΕΡΗΜΙΑ

Άσπροι και μαύροι αδερφοί

κόσμος χαρά  μία κραυγή

τι ερημιά

χέρια ψηλά άσπρα πανιά

σύννεφα μαύρα – μαύρα πουλιά

ασάλευτος κοιτάω

μία κραυγή δίχως αυγή

λίγο το φως μια χαραυγή

ψάχνω να σε’ βρω

και συ αλλού ώρα καλή

ένα ταξίδι πριν την αυγή

χαμόγελο το βλέπω

λεύθερος τώρα γύφτος εσύ

άσπρος εγώ σάρκα λευκή

στα όρθια να στέκω

μια μοναξιά στην ερημιά

κουβέντα σου ζητάω

και συ γελάς από ψηλά

γλυκιά να έχεις τη ματιά

σ’ αποζητάω

κερνώ μεζέ σε ερημιά

δύο ποτήρια μία γουλιά

καρέκλα σου να λείπει

και γω μετρώ την ερημιά

βήματα δυό στη σιγαλιά

αέρας πέρασμά σου

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ