Κουκκίδες νότες στο χαρτί
το όνειρο καντάδα
ξέχνα ποιος είναι μη ρωτάς
βαδίζει στα τυφλά
ψαθάκι μαύρο σαν Ζορό
φωνή του σαν τριζόνι
καντούνι περπατά
πρίμο σεγκόντο στη φωνή
ο έρωτας τρυπώνει
σε σκέψη που βασάνισε
ετούτη τη μορφή
και το μπαλκόνι που κοιτά
σιγά – σιγά ζυγώνει
καρδιά του πως χτυπά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου