Ο Θυμός της Λιμνοθάλασσας

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

Και συ μεγάλο μου παιδί που μου μιλάς γι’ αγάπη

έχεις χαθεί στα κύματα αλλού μου κολυμπάς

αλλάζεις τέμπο τη φορά διαγωγή σατράπη

γιατί να με ξεχνάς

έχω μεγάλη αγκαλιά κερνάω μια γαϊτα

να ταξιδεύεις στα ρηχά χωρίς να μου γλιστράς

και να σε βλέπω ολημερίς και όχι σαν σαΐτα

έτσι όπως περνάς

αν έχεις λόγους μίλα μου ο έρωτας παιδεύει

η λίμνη σου η άκακη κακία δεν κρατά

και ο κανόνας ο γνωστός αγάπη που χαϊδεύει

παράπονο μιλιά

η φλόγα όπου άναψε με έκαψε λιγάκι

η απουσία πρόσκαιρη θα’ρθω πάλι κοντά

να σου χαϊδέψω το κορμί βαρκάκι με πανάκι

γιορτή και με βιολιά

το ξέρω το παράπονο το βλέπω κάθε μέρα

λίμνη εσύ δεν χάνεσαι πεισμώνεις τη φορά

κι αν χρειαστεί δεν μου αργείς φυτρώνεις σε μια ξέρα

μεγάλη μου Κυρά

ο εραστής σου φίλος σου τα κείμενα προδίδουν

η έξοδος στο σήμερα με άλλη της μορφή

τα όρια της αντοχής σχεδόν ναι τα αγγίζουν

κερδίζει η λογική

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ