ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

Ψυχή γαλάζια ντύθηκες ο λογισμός πελάδα

σανίδες που λικνίζονται στο βάδισμα μουγκές

κι πάσσαλοι που φύτρωσαν στο βούρκο σου αράδα

ανάσες σου κρυφές

μετρώ εικόνες παρελθόν στιγμές όπου γραφτήκαν

το αεράκι έφερε το χθες να μου μιλά

και γω να στέκω στο γιαλό με πόδια που βραχήκαν

πατώντας τα ρηχά

ω! Λογισμέ απρόσκλητε του βούρκου συ αιτία

να τ’ αποφύγω δύσκολο το θέαμα σκληρό

πληρώνω την αγάπη μου τη λίμνη την Αγία

με νόμισμα χρυσό

ξάπλα σε φύκια του γιαλού ακούω βογγητό της

και νιώθω την ανάσα της στο κύμα του νερού

κάτι μου λέει στα μουγκά μπορεί το σ’ αγαπώ της

στην κάλμα του γιαλού

ο στοχασμός θαλασσινός η ώρα μες στο δείλι

ο πίνακας κοκκίνισε το χρώμα του ροδί

κι ένα γλαρόνι που πετά το νου να τον ζαλίζει

και γω ένα παιδί

κράτα κορμί μη βυθιστείς μ’ αρμύρα συ παστώσου

γίνε πουλί της θάλασσας και μη πατάς ξηρά

κοίτα να βρεις αληθινά τον άλλον εαυτό σου

και θάψου στα νερά

γαϊτα συ όπου περνάς κάνε μια στάση τώρα

για να φορτώσω τους καημούς που έχω στη ψυχή

το νιώθω στο ορκίζομαι πως  ήρθε πια η ώρα

θα κάνω μια ευχή

θέλω να ζήσω δίπλα σου παιδί ονειρεμένο

να σου διαβάζω στίχους μου και συ να μου γελάς

κι αν το κορμί μου δεν βαστά που θα’ναι γερασμένο

άστο μη το κρατάς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ