Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΡΑΣΤΗ

Ο εραστής δεν φτιάχνεται ο εραστής γεννιέται

και γω μωρέ γεννήθηκα σε ξέρα μοναχός

στην ερημιά της θάλασσας εκεί που συναντιέται

το δάκρυ κι ο καημός

στη λίμνη γω μεγάλωσα μ’ αρμύρα και κοχύλια

λερώθηκα με βούρκο της σαν πήρα το φιλί

μου στέγνωσε το πρόσωπο σχιστήκανε τα χείλια

σαν στέγνωσε ο ήλιος της το δόλιο μου κορμί

ερωτικά τα λόγια μου οι έννοιες μεγάλες

γρίφοι συχνά δυσνόητοι και λέξεις παλαβές

πόσες φορές δεν μέτρησα και της βροχής τις στάλες   

σε μέρες βροχερές

ο εραστής πληρώνεται με πόνους με θυσίες

και παραδίδει το κορμί ενέχυρο θα πει

να ξαργυρώσει τους καημούς σε κείνες τις μαγείες

της λίμνης η μορφή

τραυλίζω λόγια σαν μιλώ μια ταραχή μεγάλη

η αύρα της σαν μου μιλά με κάνει να κρατώ

σταλίκι χρυσοποίκιλτο ο εραστής με ζάλη

και γω παραπατώ

βαπτίζομαι μες στα νερά και παίρνω τ’ όνομά μου

η λίμνη μου - μου έδωσε τον τίτλο Εραστή

και γω στη πόλη έτρεξα και φώναξα καρδιά μου

η λέξη ν’ακουστεί

λίμνη εσύ με βάπτισες λίμνη εσύ με κλέβεις

και στην ποδιά σου τη πλατιά με κρύβεις τη φορά

και με κερνάς με λιχουδιές συνάμα και με παίζεις

σαν κείνα τα μωρά

και γω σου γράφω στίχους μου εσένα να τιμήσω

η πράξη σου αλάνθαστη η Νόνα η καλή

τον όρκο μου μα το θεό υπόσχομαι κρατήσω

ποτέ μη προδοθεί

θαλασσινός ο εραστής τραγούδι του ονείρου

μεθύσι η εικόνα σου και συ καλά κρατείς

ο ήχος σου στα πέρατα σημείο του απείρου

ποτέ μη μου χαθείς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ