ΜΑΜΑ - ΜΠΑΜΠΑΣ

Μικρός εγώ ψηλά εσείς

σελίδες που μιλάνε

κρατώ δυό γράμματα κρυφά

πορείας μυστικής

κάθε φορά στις εκκλησιές

καμπάνες να χτυπάνε

πρωί της Κυριακής

δεν λησμονώ τον θαυμασμό

το θάρρος της ζωής σας

στο όριο κάθε φορά

χτυπούν οι δυό καρδιές

και γω να ζω στο άκουσμα

στον ήχο της πνοής σας

σκορπώντας ευωδιές

των φυλακών τα κάγκελα

λυγίζουνε και σπάνε

γαρίφαλα στο πέτο σας

με γέλια η ζωή

δρόμοι σκληροί και σκοτεινοί

να δείχνουν το φινάλε

αλλάζουν οι καιροί

κρεμώ στον τοίχο σύμβολο

με νόημα που λέει

πως ιστορία τίμησε

δυό πρόσωπα γνωστά

παράσημο τους χάρισε

κι ο νους πάντα να κλαίει

σ’ αυτά τα γηρατειά

Μαμά – Μπαμπάς το δίδυμο

δυό λέξεις που θυμίζουν

βωμό γρανίτη φυσικό

αγώνα μιας ζωής

σκέψη και νου μα το Θεό

μ’ αγάπη να ραντίζουν  

την ύπαρξη μορφής

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ