Ρε πείνα συ αγιάτρευτη ποτέ μου δεν χορταίνω
δυο ψίχουλα λίγο ψωμί τη γέννα βλαστημώ
φτωχός εγώ γεννήθηκα φτωχός πάντα πεθαίνω
κακό το ριζικό
καλύβα είν’ το σπίτι μου με χέρια γω το χτίζω
το δάνειο το πλήρωσα με γέλια κι ας πεινώ
μα δεν χρωστώ μα το θεό γιαυτό και γω σφυρίζω
καλέ όπου βρεθώ
ζητώ δουλειά κάθε φορά πολλές οι υποσχέσεις
λόγια παχιά λόγια πικρά ελπίδα μου καμιά
κι άλλες φορές μου απαντούν αφού λεπτά συ έχεις
τι θέλεις τα προικιά
οι μάγκες το παράκαναν παλάτια όλο χτίζουν
πάρε και συ παίρνω και γω στο τέλος και οι δύο
και τους φτωχούς με ΘΑ και ΝΑΙ συχνά να τους ποτίζουν
στο τέλος το φορείο
κι ο φτωχός ο φίλος μας με σκέψη που μετράει
να συνεχίζει μια ζωή ξυπόλητος να ζει
χέρια λαμπρά μάτι’ ανοιχτά μα πάντα να γελάει
παπούτσια δεν φορεί
φτωχέ λαέ που πολεμάς με κόπο και ιδρώτα
συνέχισε το γέλιο σου αν θέλεις συ να πιείς
λίγο κρασί λίγο ψωμί και μπάνιο στον Ευρώτα
να δεις πόσα θα πεις
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου