Μια συντροφιά μία σκιά μια σιωπή τριγύρω
ένας αέρας στα τυφλά δυό στάχυα παρακεί
ένα ζευγάρι φύτρωσε αγάπη τους με μύρο
ο έρωτας ψυχή
μορφή εσύ σαν όνειρο σκλάβος εγώ κοιτάω
σκέψεις πολλές φωλιάζουνε εικόνες μου παλιές
δυό βήματα μα σταματώ δεν ξέρω που να πάω
οι σκέψεις μου στο χθες
καρδιά δειλή μια μουσική το άκουσμα προδίδει
ένας ρυθμός πιανίσιμος με κάνει πιο βουβό
το παρελθόν πάλι κοντά μπροστά μου να βαδίζει
και γω να μη μπορώ
χέρια αδύναμα κι αυτά στο σήμερα δεν σφίγγουν
η μοναξιά τα βάρυνε τα έκαμε δειλά
το παρελθόν τα βούλιαξε τα κύματα τα πνίγουν
ζητούν μια ξηρά
παρέα γω με μοναξιά θλιμμένο σούρουπό μου
η φίλη μου η σκοτεινή σκιά στέκει πιο κει
μία ρυτίδα χαρακιά αυλάκι πρόσωπό μου
ζωή εσύ κελί
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου