Πήρε το δρόμο περπατά πορεία μες στη νύχτα
καρδιά κλειστή χωρίς μιλιά συχνά μου σταματά
σκιά θαμπή σάρκα σκληρή σαν να μου λέει πνίχτα
τα όνειρα δειλά
κι ο έρωτας ο μίζερος ο πολυαγαπημένος
κερνάει λίγο τη φορά αντίδερο πικρό
κάπου εκεί εφώλιασε και στέκει ξεχασμένος
με κόντρα τον καιρό
κορμί φωτιά που λύσσαξε ρουμπίνι η ματιά της
βράχος σκληρός η γύμνια της ασήμι το κορμί
λουλούδια που φυτρώσανε καθρέφτης τα μαλλιά της
αν είναι να’ρθει θε να’ ρθει
δεν ωφελεί να καρτερείς σε μέρος που όπου σβήνει
το φως της μέρας ντροπαλής που σέρνει το καημό
και που χτυπά μία καρδιά του έρωτα ωδίνη
σε λάθος πια σκοπό
κι αν δεν σου’ ρθει μη λυπηθείς μα κράτα την ιδέα
το όνειρο πολλές φορές μπορεί και να θαφτεί
στη μοναξιά την άχαρη που κάνει μια παρέα
χωρίς να σου μιλεί
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου