Δικά σου χάδια και φιλιά
της νύχτας το φεγγάρι
γλιστράς με λόγια αγκαλιάς
τον έρωτα ποθώ
βλέπω της θάλασσας καημό
μια κάλμα όλο χάρη
μα λόγια δεν θα πω
ο νους μου εταξίδεψε
το φέγγος αρμενίζει
πανσέληνος περίεργος
μια νύχτα ταραχή
αέρας τούτος να φυσά
βαρκούλα φωσφορίζει
θυμίζει την αυγή
ταξίδι κάνει πια ο νους
πιο πέρα μένα πάει
αλόγου μαύρου καλπασμός
ο ήχος ρυθμικός
και γω καβάλα να κοιτώ
της νύχτας το φεγγάρι
σε έκσταση βουβός
για πού τραβώ εγώ κουφά
σαν μαύρο χελιδόνι
διαμάντια έχω στόλισμα
στη μαύρη μου στολή
σαν γλίστρησα και πέταξα
μονάχος εδώ πάνω
βουβός χωρίς φωνή
δεν κατεβαίνω φίλοι μου
θέλω χαθεί στο σκότος
είναι στιγμή μοναδική
ετούτη η μορφή
κι όταν θα γίνει η αυγή
εγώ θα’χω πεθάνει
μια σάρκα δεν θα ζει
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου