ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ

Βροχή στο τζάμι πότισε το νου μου μια σταγόνα

τα όμορφα τα μάτια σου δυό νότες στο χαρτί

και συ μπροστά μου στάθηκες σαν του νοτιά γοργόνα

φιγούρα ζωντανή

δυό χάντρες είν’ τα μάτια σου ασάλευτα ρουμπίνια

οι θαυμαστές σου στη σειρά σαν πλήκτρα διαλεχτά  

μια αρμονία σύνθεση κιθάρας τα καντίνια

εικόνας μοναξιά

δεν σου μιλώ μα σε κρατώ με σκέψη σε κοιτάζω

η παρτιτούρα γράφτηκε με sol με fa με do

και στη γαλήνη της νυχτιάς τις νότες σου διαβάζω

τι τάχα να ζητώ

μια συγχορδία μ’ έφτιαξε με πήγε σ’ άλλα μέρη

χωρίς της σάρκας τη μορφή αέρας μια δροσιά

και γω ζητιάνος να ζητώ να πιάσω κάποιο χέρι

στην έρμη μοναξιά  

στάσου εκεί που βρίσκεσαι μη κάνεις ούτε βήμα

βροχής σταγόνες πέσανε δυό δάκρυα φτωχά

και συ σαν σύννεφο μουντό μου κρύφτηκες τι κρίμα

και πάλι φίλο διάλεξα

πιστή μου μοναξιά

ΜΙΜΗΣ Χ. Γ.