ΣΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Αχνά σημάδια βήματα οι σκέψεις μου εικόνες

το παρελθόν με έφερε ξανά στο σπιτικό

μια απουσία γράφτηκε σε αίσθηση αιώνες

τα δάκρυα κρατώ

πλατύσκαλό μου γνώριμο δυο μάρμαρα σπασμένα

να τα διαβώ το σκέφτομαι στην άκρη σταματώ

κάνω τις σκέψεις φυλαχτό τα χρόνια σκουριασμένα

αμίλητος κοιτώ

μια αποβάθρα μάρμαρα ο νους μου δω αράζει

δένω τον κάβο μου γερά σαλπάρω στη ξηρά

δυο δάκρυα κι αυτά τυφλά εικόνα μου μαράζι

μα ψάχνω μια Κυρά

γυναίκα συ τα νιάτα σου τα χρώματά σου κάδρο

πόσες φορές ζωγράφισα ετούτα τα νερά

μα πάντα κάτι έψαχνα στο θέμα σου για να’ μπω

έστω και νοερά

τώρα μπροστά σου στέκομαι με χέρι απλωμένο

θέλω ν’ ανοίξω για να μπω μα πάλι σταματώ

τι να φοβάμαι άραγε ίσως το πεπρωμένο

δεν ξέρω τι να πω

γυρίζω πίσω στην αρχή αλλάζω και το δρόμο

κρατώ εικόνες γνώριμες με πιάνει ταραχή

διαλέγω μέρος ήρεμο χωρίς να έχει κόσμο

και κλείνει η σκηνή  

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ